Voorbereiding

De voorbereiding voor de vakantie zijn begonnen. Na al wat zonnebrand, shampoo en douchegel in huis gehaald te hebben, is het tijd voor iets onmisbaars: een visum voor Suriname. Dus op naar het consulaat van Suriname in Amsterdam. Maar eerst eens zorgen dat alle papier in orde zijn. Dus iedereen een geldig paspoort,extra pasfoto en voor de minderjarigen een kopie van het uitreksel geboorteregister. Alles lag klaar en het visum kon via internet aangevraagd worden. Na de elektronische aanvraag moet je binnen tien dagen naar het consulaat met een printje van de aanvraag voorzien van een pasfoto, je paspoort en geld.

Daar gingen we (Betty, Lisette & Evelien) dan. Eerst met de auto naar Bilthoven CS. Vervolgens op de trein naar Utrecht, verder naar Amsterdam en daarna de metro. Evelien vindt de trein wel leuk. In de trein zit ze alle mensen om zich heen is te bestuderen, terwijl ze haar boterhammen met worst en kaas eet. En af en toe ook nog een slokje van haar pakje drinken. Maar het mooiste vindt ze toch de pakjeshouder. Die wil ze niet meer terug geven. Zelfs niet als de pakjes op de terugweg op zijn. Ze doet de pakjeshouder demonstratief aan haar mond en doet net alsof ze een slok nam. Ook haalt ze de tas van Lisette overhoop opzoek naar een pakje, maar helaas ze zijn allemaal op.

Op het consulaat zit de wachtkamer helemaal vol en wij hebben geen idee wat we moeten doen. Dan zien we een nummertjesautomaat hangen. Wij trekken een nummertje en er zijn 20 wachtende voor ons. Er zit niets anders op dan te gaan zitten en wachten. Evelien begint met het bestuderen van alle mensen in de wachtkamer. Daarna is ze het zat en wil naar buiten. Samen met oma heeft ze buiten wat rondgelopen, want spelen met Surinaamse kinderen wil ze niet. Totdat we eindelijk na een uur aan de beurt waren. Eindelijk zijn we aan de beurt bij loket nummer 1! Het ziet eruit als een loket zoals bij de bioscoop, een glazenafscheiding, doorgeefbakje en een microfoontje. Alle paspoorten en aanvragen door het bakje aan de mevrouw van het consulaat gegeven en zij controleert of alles compleet was. Elk paspoort komt nog een keer voorbij. Evelien kijkt of de vrouw alles goed doet en toen Bert voorbij kwam begon ze keihard te roepen en te wijzen: “Papa, papa, papa.” Alle aanvragen waren in orde. Behalve die van Fleur. Voor haar zijn we een kopie van het uitreksel geboorteregister vergeten. Ze is wel groot, maar zo groot nog niet... ;) Zonder kopie kunnen ze de aanvraag niet in behandeling nemen. Dus moet er iemand nog een keer terug naar het consulaat met het paspoort van Fleur. De paspoorten zijn ingenomen en we krijgen een nieuw nummertje voor het volgende loket: 755. We gaan maar weer zitten om te wachten. Al snel werd 755 omgeroepen. Of we alvast willen afrekenen. De man achter de balie vertelt dat ons nummer later nog een keer wordt omgeroepen en dan krijgen we de paspoorten terug. Een half uur later: 754. Lisette denkt: “Wij zijn de volgende, ik ga er vast staan.” 756, 757, 758, 759, 760. Zullen ze ons dan overgeslagen hebben? 755! Eindelijk zijn we aan de beurt. Even controleren of de datum van vertrek goed is en we mogen weg! Voor deze keer. Al met al hebben we meer dan twee uur op het consulaat gezeten met als resultaat zeven van de acht paspoorten voorzien van een visum.

Inmiddels is het al 12 uur geweest en beginnen we toch wat trek te krijgen. Op Amsterdam Zuid halen we tot grote vreugde van Evelien een zak krentenbollen en die eten we in de trein op. Evelien trekt de krenten er tussen uit en eet deze eerste op. Daarna is de rest van de bol, of wat er van over is, aan de beurt. Onderweg in de trein bedenkt Betty dat het misschien wel handig is om gelijk naar het gemeentehuis van Utrecht te gaan om een kopie van het uitreksel geboorteregister van Fleur op te halen. Uit de trein lopen we gelijk door naar het gemeentehuis. Ook daar is het druk en moeten we een uur wachten. Als we eindelijk aan de beurt zijn duurt het ook nog een tijd. Bert zou zeggen twee woorden, negen letters: duurt lang. Wij worden namelijk geholpen door iemand die er net werkt. Bij alles vraagt hij aan zijn collega of hij het goed doet. Evelien heeft zich ondertussen prima vermaakt door op alle knopjes van de pinautomaat te drukken en toen op onze weg naar de uitgang zwaait ze iedereen vrolijk gedag. Blij dat ze weer weggaat.

Nu zijn dan echt alle papieren compleet en gaat Lisette maandag weer naar het consulaat om ook het laatste visum te halen. Hopelijk krijgt Fleur ook een visum, want anders moet ze thuis blijven...