Pura Vida

In Costa Rica geven de meeste mensen het antwoord: pura vida op de vraag: hoe gaat het? Dit betekent dat het heel goed gaat!

Helaas de missie om meer kortere verhaaltjes te posten is mislukt. Door technische redenen (te zwak wifi-signaal , stroomstoring en tijdgebrek) kwam er niets van, maar hier weer een update uit Panama. Dus sorry voor degene die lang aan het lezen zijn!

Vrijdag 26 juli was de dag van de reis naar San Geraldo de Dota. Het was een reis van 4 uur. Eerst moesten we langs San Jose, om vervolgens via de bergen aan te komen in Dantica Lodge aan te komen op 2700 meter hoogte. Tegen het einde van de middag arriveerden wij daar. De middagactiviteiten bestonden uit: bankhangen, wandelen en in de jacuzzi zitten. We hadden even tijd nodig om te wennen aan de hoogte. Na het eten moest de kamer nog opgewarmd worden met behulp van het open haardje. Daarna was het vroeg tijd om te gaan slapen.

Zaterdagochtend zijn Bert, Willeke, Lisette, Peter, Fleur, Serge, Evelien en Lisa om 5.45 uur opgestaan om de Quetzal te zien. Deze veren van deze bijzondere vogel werden vroeger door de indianen gebruikt voor hun tooien. Alleen in het dal bij San Geraldo leven deze kleine vogels met de lange staarten. We werden opgehaald met een pick up truck. Een deel kon voorin in de cabine bij de chauffeur en de rest moest achterin de laadbak. Zo zijn we beneden naar het dal gereden. Onderweg kwamen we een groepje andere toeristen tegen die de vogel al hadden gespot. Hier zijn we gestopt en hebben we een tijdje gestaan om uiteindelijk hebben we 4 Quetzals gezien, 2 mannetjes en 2 vrouwtjes. 's Middags zijn we naar de waterval gelopen, waar we ook onder konden komen. Het avondeten hebben we gegeten in een lokaal restaurant. We kregen hier lokale gerechten te eten. Erg lekker!

28 juli vertrokken we al weer vroeg richting Drake Bay. Onderweg in de bergen kwamen allemaal bedevaartgangers tegen. Ze waren onderweg naar een kerk boven op de berg. Sommige van deze mensen waren al een maand onderweg. Ook waren er erg veel groepjes wielrenners tegen die de bergen probeerde te bedwingen. Na onze aankomst in Sierpe lag de boot al op ons te wachten om ons naar het hotel Pirate Cove te brengen. De route ging eerst door een mangrovebos, daarna moesten we de open zee op. Om op open zee te komen moet je eerst door de branding heen. Vanwege het naderende slechte weer was de branding onstuimiger dan anders. De kapitein had wat extra moeite om erdoor heen te komen, maar het is hem toch gelukt! Eenmaal op open zee aangekomen legt de kapitein de boot stil om ons allemaal onze poncho's aan te laten trekken en de rugtassen in grote vuilniszakken te doen vanwege het naderende slechte weer. Niet veel later kwamen we in enorme regenbui terecht. Ondanks de poncho's waren we tot op onze onderbroek nat. Het eerste wat we na aankomst in het hotel hebben gedaan is ons omkleden en wachten totdat de regen ophield. Daarna hebben we nog over het strand gelopen. Evelien heeft samen met Peter een heleboel schelpjes gezocht en Lisa heeft een heleboel 'krappies' gezien.

Maandag was het snorkeldag! Om te kunnen snorkelen vaarden we naar Cano Island even uit de kust bij het hotel. Dolfijnen zijn we onderweg op zee tegengekomen. Ton, Betty en Lisa zijn op Cano eiland van de boot gegaan en hebben zich vermaakt op het strand. De rest is een stukje uitgevaren om de onderwaterwereld te bekijken. Evelien had ook een duikbril en flipper gekregen. Hier hebben we verschillende vissen gezien en Peter zelfs een kleine haai. Na een korte pauze op het strand zijn Willeke, Lisette, Peter, Fleur en Serge weer uitgevaren om voor de tweede keer te snorkelen. Ook toen hebben we weer mooie vissen gezien en zwom er een haai van ongeveer 2 meter onder Peter door! Op onze boottocht terug naar het hotel hebben we walvissen gezien, de bultrugwalvis. We hebben een moeder met een baby gezien en drie anderen gezien. De moeder walvis bleef strategisch tussen haar kind en de boot om het kind tegen eventueel gevaar te beschermen. Na het snorkelen zijn Lisette en Peter na het dorp gelopen om nog wat mueslirepen te kopen voor het jungleavontuur. Bij terugkomst was de gids voor voor ons verblijf in Sirena, Corcovado national park, er. Hier zijn de laatste puntjes doorgenomen en wisten we wat er de tas in moest. 's Avonds viel de stroom in het hotel uit. Door de storm was er, hoogstwaarschijnlijk, een boom omgevallen op een elektriciteitskabel. We kregen allemaal kaarsen om onze weg naar de kamer te kunnen vinden.

Dinsdagochtend,30 juli, rond een uur of 6 vertrokken we per boot naar het rangerstation Sirena. Het bootje waar we mee opgehaald werden wordt in Nederland, volgens ons, niet zeewaardig bevonden. Maar we zijn heelhuids aangekomen. Nadat we onze spullen op het rangerstation hadden gelegd en onze slaapplaats veilig hadden gesteld, zijn we direct gaan wandelen. Op nog geen 20 meter lopen kwamen al aapjes tegen. Tijdens deze wandeling over glibberige paden zijn een tapir genaderd tot ongeveer een meter! Ook hebben veel vogels, hagedisjes, mieren en een krokodil gezien. De krokodil liet zich zo vanuit de rivier door de stroming naar zee drijven. Na de lunch konden we even bijkomen van de eerste indrukken en moesten we wachten totdat de regen minder werd om weer te gaan wandelen. Veel dieren waren er door de regen niet. Wel hebben we de schoonheid van de natuur kunnen bewonderen, hebben we vogels gezien en een boa constrictor. De slang zat opgerold op een tak in een boom. Na het avondmaal was het al vroeg tijd om te gaan slapen op de geïmproviseerde camping. Bij het rangerstation was een plateau op palen, met een dak, gemaakt. Hier stonden 3 tentjes en hingen verschillende muskietennetten met daaronder een schuimrubber matje. De meeste van deze matjes waren al in staat van ontbinding. Bert en Willeke hebben, heel dapper, hun laken op het matjes gelegd en zijn onder het muskietennet gaan liggen. De rest had matjes onder hun tent gelegd en het laken erin. Om 7 uur lagen de eerste al in bed. Een uurtje later ging het licht al uit en was de bedoeling dat we gingen slapen. Sommige van ons hebben niet eens gemerkt dat het licht uitging.

Na een korte nacht in een tentje op een houten vloer was het om 5 uur tijd voor een ochtendwandeling. Tijdens de wandeling hebben we veel vogels, insecten en hagedissen gezien. We zijn naar de mond van de rivier gelopen in de hoop haaien te kunne zien. Wanneer het tij hoog wordt zwemmen haaien de rivier in op zoek naar eten. Helaas hebben we er geen een gezien. Wel hebben we een krokodil gezien en een nieuwsgierige otter! Terug op het rangerstation hebben we ontbeten, de spullen gepakt en de tenten opgeruimd. Toen was het nog tijd voor een wandeling. We hebben teen grote krekel gezien en een groep spider monkeys kwam op bezoek. Ze waren erg nieuwsgierig en kwamen steeds dichterbij. Peter schudde met een boom en kreeg toen blaadjes naar zijn hoofd gegooid. Toen Bert het later nog een keer deed gooide ze takken naar beneden. Na de lunch zijn we teruggelopen maar de zee waar de boot op ons lag te wachten. De terugvocht was wat onstuimig. Uiteindelijk zijn we veilig aangekomen bij het hotel. Ton, Betty, Evelien en Lisa hebben de afgelopen dagen op het strand gespeeld.

Donderdag is de dag dat we Costa Rica achter ons laten en vertrekken naar Panama. Na een boottocht en een busrit zijn we bij de grens met Panama aangekomen. Eerst verlaten we Costa Rica door het land lopend met onze koffers in de hand achter ons te laten. Op deze manier betreden we ook Panama. Daarna volgt een busrit van 4,5 uur in een te klein busje voor 8 volwassen Nederlanders, 2 kinderen met bagage. Uiteindelijk zijn we aangekomen bij de haven in Almirtante om over te varen naar Bocas del Toro. Na een aangename autorit over deels een verharde weg en het strand komen we aan op een afgelegen plek aan het strand. Een stukje Nederland in de tropen. Het hotel is van een vriendelijk en gastvrij Nederlands gezin. Hier gaan we de komende dagen uitrusten en genieten!